Ay Dölü Şiirler

Zamanla   İçinde yazı dolu olan bir sürü buruşmuş kâğıt cenneti süzülecek gökyüzünde … Ve en sonunda her sayfa ağlayacak Üstüm ıslanacak belki Ama bende o geçmişimdeki çocuk gibi şemsiye kullanmayacağım

Zamana zaman hüküm sürüyor Yerimde kalıyorum Bilinmez bir omzun üstünde Gizlice dinliyorum Yosunlu bir sesi var Dalgalarıyla yerleşmiş içime Bu sesi, kendi iç sesime sarıp İçime atıyorum   Bir şarkı var Sözleri kırpılmış kenarlarından Göz ucuyla bakan anlar Cümlelerin yarım kalışlarını Güneyde ölüm sessizliği Kuzeyde şenlik, batısı doğusu Tezatlığın içinden çıkan Bir şarkı var   İnsana insan hüküm sürüyor Yerimden kalkıyorum Bilinmez bir istikametten Yolun sonuna dönüyorum Yolun sonu kendini bilmez Ah! zorunda kalmaların sembolü Seninle sarı mavi kırmızı   Kapımıza biblolar koyalım   Zamana zaman, insana insan Yerimde yeller essin Yosunlarından sıyrılamamış   Sessizlikten habersiz Kapımda tiz ıslığıyla Yine papatyalı sırlar Kutsal imparatorluk taçları Dökülüyor teninden   Bir şarkı var Gizlice dinliyorum Gerçek diyor, bir yıldıza bakıp Dilek dilemektir   Yıldızlar ortak ala...

Yaşanmamış bir hayatı Yere sürüye sürüye Sırf nefesi var bir lokma diye Devam ettirmenin acizliğinden Begonyalar açacak içimde   Topraksız, saf öfke dolu bu saksı İçine su işlesin, boğulsun Yağmur tanrılarıyla anlaşmalar Fırtına tanrılarıyla el sıkışmalar Devrilsin gitsin diye çırpınmalar   Oysa sonradan öğrendim Bir bulutun gölgesi bile yetermiş Boğulmak için içindeki savaşta Anlaşmalar gereksiz Bozuyorum, yorulmaya değmez

Sözlerin kırıcılığının hükmü Sen zaten parçalanmışsan Öldürmüşsen içindeki iblisi İmha edilmiştir bir tarlada   Hepsi aklımda yapılanların Ayrılmaz ruhumdan Bırakılan yalanları hayatın Değersiz bunlar, yenilgiyiz   İki yenik kaldık Birbiri ardına iki yenilgiye İblisler ordusuna atfen İçiyoruz bir mum zamanı   Askıya alındık Küçüklüğümüzle iki yenik Bir şişeyi dolduramadık Mum eridi   Yol yolculuğu kaldırmadı Beceremedik bir iblisin Son kötülüğünden Akan kanı tükürmeyi   -Artık birimiz gitmeli Biliyorum, anlatma Ama giderken nefesini bırak Bu mum kendi başına sönmüyor.