ÖZ
özlemek başlı başına bir şiirdir sözler ise kandırmacası nefsin ciğeri beş para etmez liman şehri şahit ölmeyeceğim dedin, ben de inandım işte o zamanlar bu kadar saftım soluk nasıl kesilir aniden öğrendim, gece sessizlik nasıl iner zebanisiyle ciğerinin ortasına insanın nasıl ezilir, nasıl kaybeder kayıplarımız sırlarımızı geçti Cesur bundan sonrası yalandan yalandan ve hep -gibi ay ışığına gölge veren kelimelerimi yutkuna yutkuna yedim şu an öyle anlamsızlaştı ki kaybetmeyi bir nesneyle, insanla eşleştirenler kaybedilenin ardından neyi kaybeder Fikirsiz'den beter kaybettim umursamayacağım deli gömleğimin bedenini sorarlar yüzümden düşen her damlanın bir bedeli temsil ettiğini bilmeden kaybetmeyi bile kaybettim belli belirsiz bir gölgede görsen imrenirdin günahı boynuma, ilk kez ve bir kereliğine biz de sır olmalıydık korku dolu, ürkmüş bakışların altında düşmanı uzak dağların kuytusunda mağaralar...