VATİSTAN

Buradasın İstanbul, boğazını sıkıyorlar

Uykularımız benziyor, uyanmalarımız benziyor

Kozalaklar yerde yuvarlanadursun

Yıkılan binaların sarsıntısıyla uyanıyoruz

Tellal geçiyor sokaktan, sevabı kefeninde

Kendine göre masumluk savaşında

Ellerini cebinden çıkarmadan bakıyor

Bakıyor tek tek yüzümüze, sorarcasına

 

Düşümüzde bir gemi serserilik taslıyor

Metal konuşuyor, biz nutkumuz tutulmuş

Ne kaldı gelmeyen başımıza dercesine

Cama vuran sinekle vuruşuyoruz

Sinek doğduğuna pişman, iki kafadar

Gövdemiz hırpalanmış yere yığılıyoruz

Vızıltı sesleri birbirine tekme atıyor

Kasılıp kalıyoruz düşmanın limanında

 

Ne zaman çıksa insanlığım tek başına

Gündüzleri bıçaklıyorlar, yol ortasında

Öylece herkesin gözü önünde

Seslerin çokluğunda sessizlik çöküyor

Sessizliğin çöktüğü yerde insanlık ölüyor

Yalnız kaldın İstanbul

Ölü bir laf saldırıyor sana ‘insanlık’

Uyumalı belki uzunca dik bir yokuşta

 

Buradasın İstanbul, dünyanın en uzak

Bizim en derin yaramızda

Yaşlı dalga sesleri gelip geçici

Gelip geçici dalgalar arasındaki

Üstüne basılı, güvenliksiz ve zayıf

Özlüyoruz eski halimizi ya da tersi

Ama sorarlarsa karanlıktan sabaha

Özlemek en çok varlık gösteren şey olabilir

Bizden daha gerçek

Ve bizden daha fazla var olan

 

Birbirimizi sevmemiz gereken

bir dönemden geçmiyoruz İstanbul

Birbirimizi sevmemiz gereken bir döneme geçiyoruz

Geçerken ve kâinatın en sevimsiz resmine bakarken

Eğilip ne dediğin konusunda bir fikrim yok

Sırlarını da yalanlarını da renkli cübbelerini de

Teslim et ve git, bizden daha fazla sırrın

Daha fazla yalanın ve daha fazla rengin olamaz

Daha ilerisi sende kalsın

Biz seni güzel hatırlayalım

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı