GÖZ DUMANI

Teninde yara izleri devletler kurmuş

Her biri bağımsızlığını kabul ettirmiş

Her biri birbirinin aynı ama farklı

Teninde kendi kadar kimsesizler var

Kendi kadar teri üstündeler

Ve kendinden zıttır, anlamaz

Parlayan bir kuvars gibi

Teri neredeyse hiç olmayanlar

Birbirini bu savaşa sokmak için

Fazla ter döktü batısıyla doğusu insanın

O dar kanala, o geçit vermez dağa

O kadar kana, sınırdaki evin taşlarına

Sınırın dışında kalana olan merakı

Zarların yokuş aşağı sallanışına

Heba edilen terli beden

Kükürtü boğmalıydı zamanında

Duman altı gözlerinde tütsü izleri

Uzunca, ince bir duman

Mor damarlı sağ göz kenarı

Liman manzarasına alışkın

Elimiz Annibal’ın yüzüğünde

Kime dur diyoruz bilinmez

Durdurmak mı durmak mı niyetimiz

Tersi bir dava mı görülüyor mahkemede

Özgürlük, perdenin arkasından

Silüeti görünen bir kuş kadar

Yer kaplıyorsun, kelimeleri yutturuyor

İçimizden konuşturuyorsun

Yağmurlar sarkıyor şimdi

Siyahlardan daha karanlık

Duman göze bulaşmış, kapatıyor

Teninde dalgalanıyor bayrakları

Marşları fortis sississimo, fortississimo

Fortissimo, forte

Bunlar basit bir söylence

Görmezden geleceğim

Mor damarlı sağ göz kenarını da

Devletlerini ve bayraklarını da

Sövmezden geleceğim…  

En ağır haline geçiyorum zamanın

Aralanan kapıdan, geçmiş günlerin

En sevimsizine düşmeyi başaran

Bir yaprak kadar yuvasız ve bağımsız

Darağacını kurun bugün

Sallandırın bez bebeklerinizi

Acı karşısında herkes çocuktur

Yaprak düşer, hesap kalkar

Marşlar susar, bayraklar iner

Usulca sessizlik kaplar

Sessizlik mizacımız olur

Liman dalgasız geçmişe

Dalgasız bir geleceğe durulur

Sonsuzluk dumanla gözlere

Gözler bilinmez gerçekliğe

Bilinmezlik yara izlerine sığınır

Bez bebekler sallanırken

Herkes çocuk kalır

Büyümeyen bir uygarlık

Uysal bir ev kedisiyle bağdaşır

Ve sessizlik rüzgarla bozulduğunda

Kedisini sokağa atan soysuz olur

Bu soysuzları da bilmezden gideceğim

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı