İÇİM GEÇMİŞTİR

İflah olmaz asilik gözlerime kaçan

Anılarım ay ışığının esiri, çıplak tenli çığlıklarım

Ellerinde kesikler yaratmak için zamanın

Üstü açık dünyamdan el sallamak değil

Zamanla benim derdim çiğ bir boğuşma

Debelenme, kim haklı kim haksız savaşımı

İçimde soğuk, kuruntulu fırtınadan bir kafes

Kimse yok farkı budur belki, tekim işte sende olmayan

Ölüm ayaklar altında gizlenmiş bir kar tanesi

Beyazında kırmızı gizli giz dolu kuru bir el gibi

Dokunma, hep bir temas etme hadisesi

Sessiz maziden gelen bir gemi, yarısı batık

Yarısı batık kalbime ve yalnızlık kalmış

Bana bakan gözlerimde

Yanlışlarımla yaşadım, yalnızlığımla yaşadım

Zamana meydan okurken zamanın geçişini

Soğuk bir kış günü anladım

Ayaklarımda acı bir dram var, belli değil

Gözlerimden akan tuzlu bir sıvı gibi sevmişimdir belki,

Ellerime batan her gülün dikenini ve koşarken düşen her şeyi,

Çocukken kurduğum hayalleri, içinden incir çekirdekleri

Zamana meydan okurken zamana yenilişimi

Beni satır satır okuyan bir çift gözdür belki hayat

Yıldızla işaretlenmiştir ömrüm geçmiş di’lerce

İsmimin altı çizilmiştir, satır aralarıma notlar düşülmüştür

Dışarıda kar vardır, saatim gece onu göstermektedir

O’ndan sonra gözlerime bir uykudur çökmüş

İflah olmaz asilik

İçim geçmiştir