BE

Çığ düştü baharlarımızın üzerine
Nefesi tıkandı papatyaların
Kar rengine karıştılar eller yaman
Bir gülücük yetmez eritmeye be zaman
Beklemek gerek seni zalimce geç amansız durma
Papatyaların çığlıkları dolanır ayaklarıma yürürken
İnsan ezse yanar mıydı can bu kadar
Ani düşen çığ altından kalkan yürekler
Ezilmez bir daha derler doğru mu be zaman
Tanrılar var gözleri bizi izler
Sözlerim ve dualarım nice yollar izler
Yürüyorum yordamını bilmeden her yoldan 
Un ufak oluyor karlar ayak bileklerimdeki zincirlere değince
Zincirler eritirmiş her şeyi be zaman
Karları kışları kalpleri sevdaları
Zincirler kırılmaz ama eritirmiş öylece sabahları
Gün doğumunu kıskanırmış yalın ayak yürüyen ölüler
Döndüğüm her yastık dalaşından bir ölü kalırmış geriye
Boylu boyunca uzanmış bir sahil kenarına
Öyleymiş bende bugün öğrendim be zaman
Ağlamak iyi gelirmiş insana
Hem insana hem sahil kenarında uzanmış
Uzanmış boylu boyunca
İzle şu güneşin batışını
Kuş cıvıltılarının gerdiği ağa yakalandı bak yine balıklar
Balıklarda eritirmiş her şeyi be zaman
Öyle türküler dinlemişler ki
Derdi beni çilesi seni aşan
Zinciri zincir kırar derler be zaman
Sende durma geç sağa sola bakmadan
Aldırma bizlere
Bizi biz kırarız ancak
Seni ise zaman.




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı