GÜL SIZILARI

Karanlıkların içinden yalın ayak bir yalnızlık geçmeden

Aydınlık bir selam vermişti elleriyle buzdan sabahlara

Ama bu mevsim soğuk-eritememişti buzları

İnce sızı taneleri karlarla kaplı inmişti

Yeryüzüne

 

Ellerinden çiçek kaplı yastık kılıfları geçti yalnızlığın

Kenarlarından minik çengelli iğneler bıraktı

Yerlerini belli etti-sızı bir sızı iki sızı üç

Bir tanesi var ki eline battı

Çiçeklerden biri kırmızı gül oldu

Yeryüzüne

 

Üzüldü-büzüldü gül toprağın üstüne denk gelemedikçe

Biraz buruk kaldığını-efsununu bulamadığını düşündükçe

Zamanla boynunu yere doğru eğdi

Gözlerini rüzgâra inat dağların olduğu tarafa çevirdi

Bir yaprağını öylece bıraktı

Yeryüzüne

 

Rüzgârla taşındı diğerlerinin kulağına bu yapraktan geriye kalan

Ne varsa çiçeğe dair

Hepsi utandı açmalarının yarım kalmışlığından

Duyanlar arasında beyaz bir gül

Çiçekli elbiseye desen diye hapsedildiğini düşünürken

Göğsünün yapraklarından birini kendisinin de bıraktığını fark etti

Yeryüzüne


Solmuş her çiçeğin bir adı yoktur

Onların bir adı vardı

Yapraklarını dökmüş her birinin adı

‘Gül Sızısı’ydı

Geçmişlerini bırakan

Yeryüzüne

 

 

 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı