UÇ…
İnsan, çıplak denizde giyinik bir uçurum
Taş kuşanmış üstüne, zırhı yalnızlık
Zırhı hüzün, zırhı huzursuzluk
Yüzdükçe delik deşik yaralarına değen
Tuzlu su çevrili kara parçaları batmaya
Yüz tutmuş iki bin gözlü, bin haneli
İlah-ı şer tarafından yönetilen
Zavallı bir ada parçası içinde
Uçurumun gölgesine tutunuyorum
Elimi tutamayan hayatların
Peşinden atlamak geliyor
Uçurumun gölgesine tutunuyorum
Sesimi duyamayan kulakların
Zarlarını patlatmak geliyor içimden
Uçurumun gölgesini bırakıyorum
Bıraktığım yeri tutmak gelmiyor bazen
Yorumlar
Yorum Gönder