UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer

Yerden daha çok acıyan bir yan

Yaprağını döken gülibrişim

 

Sen bu mavi fon altında sönersin

Söndüğün günün bitimine bana

Yaşamayı anlatırsın diye bekledim

 

Geçer dedim, bir şarkı dinledim

Karanlık bir zemin üstünde yazılı

Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı

 

Zamanla ve zamanla söner

Söndüğü günün bitiminde biraz olsa

Umut, herkesle birlikte bizimle gelir

 

Konar gülibrişimlerin üstüne

Yaşamayı öğretir diye bekledim

Karanlık bir gövdeden yığılmış

 

Yığılan yerinden daha çok acıyan

Bir yığıntı var dediler ardından

Ve şarkının bitiminde kendimle

 

O gün tanıştım, bir yığıntı olarak

Gülibrişimlerin ardındaki yolda

Karanlık bir gövdenin dibinde

 

Bu hikâyenin manasını bekledim

Geçer dedim, çocukluk gibi

Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi

 

Geçer bu şarkıda geçer gider

Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda

Belli olan tek şey bu yolun sonunda

 

Gözlerimizle söylemektir zamana

-Ellerime umudun gölgesi kaldı

Mutlu bir anın olmayan varlığıyla