HASLET

Ağacın yapraklarını koruyamaması gibiyiz

Önce düşüyoruz, sonra gölgesinden 

Tek nefeslik bir rüzgarla uzaklara savruluyoruz 

‘Yalnız’ isminde bir kedi geçiyor üstümüzden

Ağacımıza küsüyoruz


Üstümüzde kayıplarımızın dövmesi

Ay ışığında parlayarak sızlıyor 

İnce damarlarımız görünüyor, dişlerimiz

Dişlerimiz doğum sancısı çeken

Bir anne acısıyla birbirine kenetli 


Aslında düşün(ün)ce acı, 

Kelime olmayı bile hak etmiyor

Neyi var elinde

Ne köklü bir ağacı ne ince bir dalı 

Bir tomurcuğun zihninin kıvrımı 


Uzaklardan geriye bakıyoruz 

Geride kalan esintinin içinde 

Dökülen dişlerimiz, kuruyan parçalarımız 

Çokluğumuz sonrası hasletimiz var 

Biz en güzel yalnızlarız savrulan


Bırakalım şimdi yağmur sonrası toprak gibi

Hatıralarımızın ve bütün

Yeşeren yaprakların

                                 Bir kokusu olsun

Adı: Mutluluk



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

UMUDUN GÖLGESİ

İKİ LEM'