HASLET
Ağacın yapraklarını koruyamaması gibiyiz
Önce düşüyoruz, sonra gölgesinden
Tek nefeslik bir rüzgarla uzaklara savruluyoruz
‘Yalnız’ isminde bir kedi geçiyor üstümüzden
Ağacımıza küsüyoruz
Üstümüzde kayıplarımızın dövmesi
Ay ışığında parlayarak sızlıyor
İnce damarlarımız görünüyor, dişlerimiz
Dişlerimiz doğum sancısı çeken
Bir anne acısıyla birbirine kenetli
Aslında düşün(ün)ce acı,
Kelime olmayı bile hak etmiyor
Neyi var elinde
Ne köklü bir ağacı ne ince bir dalı
Bir tomurcuğun zihninin kıvrımı
Uzaklardan geriye bakıyoruz
Geride kalan esintinin içinde
Dökülen dişlerimiz, kuruyan parçalarımız
Çokluğumuz sonrası hasletimiz var
Biz en güzel yalnızlarız savrulan
Bırakalım şimdi yağmur sonrası toprak gibi
Hatıralarımızın ve bütün
Yeşeren yaprakların
Bir kokusu olsun
Adı: Mutluluk
Yorumlar
Yorum Gönder