GÜN
Hayat devam ederken…
Kimine duruyor öylece
Dururken bir çizik atıyor
Gece sadece gece
Sabah sadece sabah oluyor
Anlam arıyor kendince
Kuytularda yazgı
Yazılanlar yalan kalıplar
Anlaşılmak tatlı bir suç
Tatlı bir suç istiyor insan
Gerçek kelimelerin kaybında
Yalanların esnekçe çizildiği
Duvarların ardından
Görülmemiş zindanlar içinde
Doğrulanmış suçsuzlar yatıyor
Belki görünür en gerçek düş
Gerçek yazgıyla buluşur
Bir yıldıza bakıp dilek tutar-
Gece sadece gece
Sabah sadece sabah olmasın
Şimdi ellerimiz yorgun
Bir dudağı kapayamayacak kadar
Yorgunluk çöktü üstümüze
Yalnız değilim hala duyabilen
Ama konuşma yetisini kaybeden
Denize yaklaşırken
Bir uyurgezer gibi düşler içinde
Bir çizik daha atılıyor
Zaten gün bitiminde
Bir baykuş konar omzuna
Bakışırsınız iki yalnız
Bir düşmana, bilirsiniz
Günün sonu bazen
Kendinle tek kelime bile
edememektir.
Yorumlar
Yorum Gönder