AYIN KARANLIK YÜZÜ

Toprağı kurutan kara bir ay var gecede

Işığındaki hüzün sahte

Çocukken görünen dede suratı

Ahenkle mırıldanılan masallar

Üstüne yüklenen anlamlar sahte

 

Yollar kesişmeden devam ediyor

İlerlemek korkutmuyor

Bırakmak istemsiz ve zoraki

Bağımlılığın boğucu çekiciliğinde

Uzaklaşmak teğetlerden

Uzaklaşmak korkutuyor

 

Eller insanlığı bırakıyor

İnsanlık bizleri

Bizler sevmeyi, gülmeyi

Gülmeyi kendi halinde

Unuta unuta bırakıp uzaklaşıyoruz

 

Son nefesini verdin insanlık

Güneş yanığı kapladı etrafımızı

Oysa ağzından güneş yanığı değil

Çiçeklerin kokusu çıkmalıydı

Birkaç damla hayatla, ayakta 

 

Soğuk, karanlık tünellerde

Ay yüzünü gizliyor daha da

Zamanından ötede ellerim

Kuru dudaklardan dökülen

Birkaç damla duayla ayakta

Ayakta

Zor duruyor

 

Yorgunluk, her insana bahşedilen

Kırgın bela, kafa tutmak demek

Boynundan en narin şekilde

Asılmak demek, ardından

Gölgeden kukla bulut

Sen olmuş ayakta duruyor

 

Artık her gün elyel

Gökte yıldızı olmayan

Bu kadarı haksa elyel

Zamansız geldik bağrına

Zamansız uğramış bulunduk

Hayrına bir tas aş verilmiş

Gurbet kokan karanfilleriz

Ayakta

Zor duruyoruz

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı