ÇEMBERLİ BİNA

İnce bıçak uçları dizilmiş, uçlarında parçalarım  

Çemberli bina yıkık, yalnız, yalın ayak

Küçükken döndürdüğüm belimde

Bir hurdacı geçmişken evimin önünden işlerim yarım

Çocukluğum çamaşır iplerine asılıp

Karşı evin camına doğru salınmış, santim santim usulca

 

Yanağımdan düşen bir utanç kıvrımı gibi usulca

Öyle usulca öylesine uslanmaz

Bir hışımla parlayan ışık aldığında uçları

Çemberli bina kanıyor, yaralı, sessizce çökmüş yere

Ensemden baldırlarıma ince bir sızıyla mühim değil ayaklarıma

Sıcak güz yağmuru süzülmüş

 

Yaşlar anne kaybı kadar derin

Bir sevdanın cılızlaşması kadar çirkince

Benliğimin kaybolması küçüklüğü ile

Hayal yuvası ellerim sessizce ellerinde

Mevzu bahis olan pembeden kırmızıya çalan çalgıcılar

Pencere altından sızan bir garip melodi geceme

 

Çocukluğum ellerimizden öpmeye yeltendi

Çek elini- çek elimi elinden

Çemberli bina daralıyor, nefesi tükeniyor, yığılıyor üstüme

Çek elimi-çek elini elimden

Sessizce ve ipten salınırcasına usulca, ürkütmeden ve tabi ürkmeden

Öyle usulca öylesine uslanmaz

 

Elmas kırıkları her adımda yarı parlak

Yılgın karanlıkta hayal yuvası ellerimi kanattı

Kan çekildi, geriye çamurlu su birikintisi

Üstüne basanı kirleten, gece ise ılık ışık süzmesiyle

Kendine hayretler içinde bakakalan

Çemberli su birikintisi kaldı, siyah ve griye çalan hayat

Bana ağlamayı öğrettin, belki de en kıymetlisi buydu

 

Pervasız kuşlar kanatlandı en derinimden

Çocukluğun sokakları öksüz, uyumsuz

Ellerime değdi kanatları siyah ve griye çalan

Senden aldığım son yudum

Gözlerimden kavuştu yeryüzüne

Usulca ve öylesine uslanmaz

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı