ÇIKIŞ

Okaliptüs gibi geceleri

Ay ışığı değdikçe kurutuyorum

Bir insanın en derin acılarını kurutur gibi

İçine düştüğüm çamuru

 

İmkansızlığımı avlıyorum

İşçiliğin sıfır olduğu kulübeler

Çabuk kopan kolyeler yapıyorum

İlkel bir kabile kurdum

Üstüne bir de bağdaş kuruyorum

 

Tahakküm özgürlüğüne kavuştu

Uzun yıllardır duvara çizili 

Ufka bakıyorum

Ay ışığı değdikçe unutuyorum

İçine düştüğüm çukuru

 

Bazen söylemek gerekiyor

Dinliyorum çıkıyor ağızdan

Dinlemek en ciddi husus

İnsanın katlini vacip kılıyor

 

Gemilerine su dolarken aldılar bizi

Gidelim Cesur batıyoruz

Batıyoruz güneşle birlikte

Herkesin tenine batıyoruz

 

Azalar anlamdan geçiyor

Mensubu bir bataklığa çeken

Bulunan bataklığa çekilen

Her taraf ayrı soluyor bizi

 

Kavramlar ötekileştiriyor

Akıl

Ana rahminde

Doğum anında

Çıkış için bırakılan

‘O şey’

 

Samimiyetsiz bir işve içinde

İçinde neşter tutan elleri

Bırakılmanın nefretiyle titriyor

Anlayacak kimsesi yok

İçeride yalnız ve

D inliyor

 

Batırıyoruz Cesur gidelim

Her bırakılan gibi isimsiz

Aranmayan ve sorulmayan olalım

Başka türlü dinmiyor

 

Horod le’Ale kıyısından

Sessiz bir güzergâh çizelim

Şekli oldukça cazip

Medeni oyunları kenara iteriz

Aranmadan ve sorulmadan

Kendi çapımızı ölçeriz

Sabah akşam ‘O şey’ e içeriz

 

Sonra ne mi olur

Düşeriz Cesur

Bizde bu şans olduktan sonra

Yine ana rahmine düşeriz

Bu sefer inşallah

Çıkışı es geçeriz.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı