İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir,

Tenimde açık bir ürperti

Kandil sabahı, elinde mumla

Kiliseyi adımlayan adam kadar

Tövbekâr ve yalancı

 

Gece, en kibar bekçisidir

Yanı başımda uyur

Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa

İkilemler dünyasında;

İçimde hassas ayarlı saat,

Limiti aşmış bir bellek

 

Yıkık dökük, kim bakarsa,

Nereden bakarsa baksın

Yıkık dökük.

Bildikleri insanın,

Yatılı hastalıkları olarak kalır

Yatıya kalanlarıma sarıldım

 

Daimî aynılık içindeyim

Ama hep değişiyorum

Kim bakarsa, kendi baktığı

gözlerinin renginde görüyor beni.

Ben hep aynıyken, acılarının

yansıması oluyorum karşımdakinin

 

İnci zincir değdikçe dağılıyorum

Elem, keyfi bir alışkanlık

Sessiz bir ıslaklık kalmış hep

Dilim yerinde bir boşluk

İçimde kelime orduları

Ön safta atılmayı bekleyen

 

Bildikleri insanın..

Yorgunluk işte

Yorgunluk lafı kısa kestiriyor

 

Serçeye dönsem, üstünden uçsam

Aşiyan kucağını açsa

Kim bakarsa,

Nereden bakarsa baksın

Cuk otursam

İkilemler dünyasının

İki lem'ine dem vursam

Bir var oldu, iki yok..

 

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı