YORGUNLUK MEMURU

yorgunluklarım kesişiyor

akşamüstü akşam küstü

kesişmelerin izini süren

yorgunluk memuru zihin

çizgi çekti olay yerine

 

şimdi sayın memur

ben kendine çıkmazlar çizen

kozalak kıvamında

zengin kalkışlarımla

fakir ocağına şen

ben kendine yazık eden

 

ikinci sayfadan sonra

yazacak hikâyem kalmadı

siz ise beni kenara çekmiş

sessizce cezalandırıyorsunuz

sessiz bir binanın kıvrımlarında

kıvranırken kimse dokunmaz

 

aşağı

düşen

ruhun

çıkardığı

ses

yüksekliği fark ettirir

 

yine de bedeni itemez

siz itiyorsunuz

 

kıvranan imtiyaz sahibidir

kabulü bozuyorsunuz

katlinizin şüphelisi olarak

beni suçlayıp

siz de yoruyorsunuz  

 

söylenen değersiz

söyleten çok değerli

siz bundan hep

söylenene bakıyorsunuz

 

şimdi sayın memur

siz anladığım kadarıyla

hep suçlayıp

hep öfkeyle kalkıp

hiç oturmadan

katilinizi arıyorsunuz

 

kıvrananları kenara çekiyorsunuz

haklarına göz dikip

ruhlarının düşüşünü izliyorsunuz

bencilliğin değerini ölçüp biçiyor

şefkatli bir son tasarlıyorsunuz

 

şansınız var sayın memur

yasa tasarınızı bir siz biliyorsunuz

siz gölgenizden hesap sormamak için

karanlıkta dolaşıyorsunuz

SİZ sayın memur katilinizi

aslında çok iyi biliyorsunuz

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı