SON NEFESLERDE İKİZ

Biraz daha zaman, çok az

Rant peşinde koşmaları nallarını acıtır

Karınca yokluğunun varlığına sarılıdır

Her masum, kanlı bir yapaylığa atılır

Ama önce zulmün inşası için

 

Boşaltın, gölgeler şehrinden

Geçip gitsin damarlı göz kenarıyla

Yaşama hakkımın ortasından

Yedi bayraklı gemi geçip gitmiş

O da geçip gitsin

 

Ne kan ne kanım ne can ne canım

Ortalık pirüpak ki ne pirüpak

Gören ölmemiş kimse

Ölen zaten bedensizdi der

Hissiz bir sefillikle geçip gider

 

Devir eteklerinde ziller

Dillerinde kancık sözler

Zaman ilerlerken içimize işlerler

Böyle soysuzlaştırırlar, aman dikkat!

Aman dikkat!

Levhaları asılmalı

Kediler güzeldir dokunmayın

 

Kendine düşmanlıktır aksi

Deli güreşlerinden hallice

Çıldırmış bir elçinin elleri

Kanlı mektuplar taşır

Orta çağın son dönemecinde

Sıkıcı boşluktan sızar gibiyiz

 

Kahire’nin adını bilmediğim

Belki de hiç var olmamış

Daraldıkça daralan sokağında

Meyan köklü dünyanın

Meyanına kulak tıkamış

Bastonuyla yere harfler çizen ihtiyar

Derinleşen ihtiyarın ikizi

 

Bana yaşamak denmez, ona yarım

Bir yabancıya beş, kıtalar arası elli beş

Ne sonuç mu çıktı dersiniz

Birileri ölüyordu Komutanım

Gittiğiniz yerden ne kadar mesafedeyiz

Söylediklerine göre

O mesafe kendilerinin asilleri için

Sonsuzluk kadar uzaklara tekabül etmekte

 

Bu kendilerinin asilleri

Ve çevrelerindeki kendilerinin katilleri

Haklılar ve haksızlar savaşındalar

Medeniyetin inşasına ise

Epey var Komutanım

O epey ve o haklar!

Ah-lar ve

Ah-lar…

Sanki bardağı taşıran

Son damlalar

 

Güzel kalplerde dolanıyor

Sokakların kenarlarında tek tük

Ve bir fikir sunsam size

Şöyle girerdim konuya

-Güzel kalpler en çok

Ah pompalar Komutanım

Tıp kitaplarında eksikliktir

Diğerleri de yazmazlar bunu

 

Vaadi vaade sarıp

Vaatlerle birlikte yemeyi önerirler

Herkes herkes için herkes olur ve-

Ama bir dakika

Herkes herkes için herkes olunca

Hangi akım oluyordu

Ya da bu akım hangi anlama

Tekabül ediyordu

 

-Menşei insansa her anlam

Ölüme

 

O zaman herkesli cümlelerin

Bana verdiği herkesin gücü adına

Sonuç kısmına yazabilirim ki

O tek tük güzel kalp

Eğri bir kanepenin düzgün bacakları gibi

Kanepesiyle atılmaya mahkumdu.

 

Az daha unutuyordum

Zaman Komutanım

Nallarını…

 

-Karınca yokluğunun varlığına sarıldıkça

O nalların altında kaldı

Yine o zamanla

 

O zaman…

-Mahkumdu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZİM ULAŞMAYANIMIZ MAKBUL

Deri değiştirsen kalbim Pul pul dökülsen Sevgim uzasa kırlara Ağaçlar, ağaçlar çıksa karşıma Kenar yollarında   Yollarda bükülse Senin gibi Bükülse, bükülse, bükülse Yumru şeklinde, asfaltlar yumru olsalar Yumru yumru asfaltlar Uzadıkça sonsuzlaşan, yordukça yoran   Dudaklarını aralasa zaman Kısalacak yollar Yumru yumru asfaltlar Yumruk olup inecek İçimde derin bir oh! Dalgası yayılacak   Ve bir bitki örtüsü serilecek Kalbime Kenar yollarından Kurtulacak ağaçlar En tepe yeşil uçları  Tepemden görünecek   Dudaklarını aralasa zaman Belki kısalacak yollara bile Gerek kalmayacak Hem iki nokta arasında Ulaşmayalım, zaten Bizim ulaşmayanımız makbul
Devamı

UMUDUN GÖLGESİ

Yaprak düştükçe canı yanan yer Yerden daha çok acıyan bir yan Yaprağını döken gülibrişim   Sen bu mavi fon altında sönersin Söndüğün günün bitimine bana Yaşamayı anlatırsın diye bekledim   Geçer dedim, bir şarkı dinledim Karanlık bir zemin üstünde yazılı Ve mikrofonsuz söylenen bir şarkı   Zamanla ve zamanla söner Söndüğü günün bitiminde biraz olsa Umut, herkesle birlikte bizimle gelir   Konar gülibrişimlerin üstüne Yaşamayı öğretir diye bekledim Karanlık bir gövdeden yığılmış   Yığılan yerinden daha çok acıyan Bir yığıntı var dediler ardından Ve şarkının bitiminde kendimle   O gün tanıştım, bir yığıntı olarak Gülibrişimlerin ardındaki yolda Karanlık bir gövdenin dibinde   Bu hikâyenin manasını bekledim Geçer dedim, çocukluk gibi Mutlu bir an gibi, mutsuzluk gibi   Geçer bu şarkıda geçer gider Bir karanfil tanesi dolanır ağızlarda Belli olan tek şey bu yolun sonunda   Göz...
Devamı

İKİ LEM'

Yanı başımda inci zincir, Tenimde açık bir ürperti Kandil sabahı, elinde mumla Kiliseyi adımlayan adam kadar Tövbekâr ve yalancı   Gece, en kibar bekçisidir Yanı başımda uyur Nefesinde şarap, dilinde eş-Şifa İkilemler dünyasında; İçimde hassas ayarlı saat, Limiti aşmış bir bellek   Yıkık dökük, kim bakarsa, Nereden bakarsa baksın Yıkık dökük. Bildikleri insanın, Yatılı hastalıkları olarak kalır Yatıya kalanlarıma sarıldım   Daimî aynılık içindeyim Ama hep değişiyorum Kim bakarsa, kendi baktığı gözlerinin renginde görüyor beni. Ben hep aynıyken, acılarının yansıması oluyorum karşımdakinin   İnci zincir değdikçe dağılıyorum Elem, keyfi bir alışkanlık Sessiz bir ıslaklık kalmış hep Dilim yerinde bir boşluk İçimde kelime orduları Ön safta atılmayı bekleyen   Bildikleri insanın.. Yorgunluk işte Yorgunluk lafı kısa kestiriyor   Serçeye dönsem, üstünden uçsam Aşiyan kucağını açsa Kim b...
Devamı